زندگی آزادی وسرودن لحظه های سبز رفتن است.

 "ما را که آشیانه قفس شد کجا رویم"

مردن به پای خویش هم زندگی است تا پای در قفس وزنجیر غم

کجاست.

این زندگی است یا مردگی ؟ یا نعش گور زمان وزمانه شدن.

افسوس نشستن کام لب چرا ؟ خنجر نشستن کام دل که وای.

اینک چرا و چرا و وای من در انتهای قهقه ناکسان نشسته است.