فراموش کرده ای اینک مگر مرگ سیاوش را
فراموش کرده ای اینک مگر داغ سیاوش را
برشها باریده از باران خون د ل
و نمناکی باران دل انگیز نخستین بامداد نیست
روزی
کنار بستر پور سپهر کهشان خالی از ماه وزمین
خوش آن دم کاوه را ضحاک کش بنیاد .
خوشا بهرام ـ خوشا سیمرغ ـ خوشا آغاز
خوشا مردن ـ خوشا مردن کنار راه ورسم خویش.
خوشا پایان کنار تک سوار راه آزادی.